In Memoriam
Jan Rijkmans
31/10/1951 – 27/7/2023
In zijn afscheidsbrief benoemt Jan, naast muziek, wadlopen als zijn grootste hobby. Wadlopen betekende veel voor Jan, en omgekeerd betekende Jan ook veel voor het wadlopen. En dan speciaal voor onze Groninger Wadloopvereniging Arenicola. Jan is 37 jaar voorzitter geweest. Lang daarvoor was hij al een keer penningmeester. Vanaf zijn twintigste, dus meer dan 50 jaar lang is hij betrokken geweest bij het reilen en zeilen van onze vereniging.
In het voorjaar van 2022, nu ruim een jaar geleden, heeft Jan zijn voorzitterschap neergelegd. Jan was de vereniging. Hij nam al die jaren onvermoeibaar de telefoon op bij aanmeldingen voor tochten en deed je welkom voelen. Jan liep heel veel tochten zelf mee en maakte van die tochten heel mooie verslagen. Daardoor werd hij in feite ook de chroniqueur van Areniola. Zijn specialiteit: lopen op het Duitse wad, in het bijzonder met zijn omvangrijke familie of samen met onze Duitse wadloopvrienden.
Een fenomeen waren de jaarlijkse Algemene Ledenvergaderingen. Uiteraard in huize Rijkmans, op het Zuiderdiep, onder de modelspoorbaan, geflankeerd door kasten vol bladmuziek. Bij de start koffie en thee met dikke plakken koek. Jan liet iedereen uitgebreid aan het woord, zodat het wel even kon duren voordat we aan het bier en de chips konden beginnen. Gaandeweg werd mij het geheim van Jan duidelijk. Hij zorgde ervoor dat, met zoveel vogels van allerlei pluimage bij elkaar, de vergaderingen in harmonie verliepen, iedereen tot zijn recht kon komen, en wij ons met elkaar verbonden voelden.
Tegelijkertijd was Jan prima in staat om je aan te spreken. In de aanloop naar het 50-jarig bestaan van Arenicola vond Jan dat er, net als bij het 25-jarig bestaan, een boek moest komen. Gezien mijn achtergrond als uitgever werd ik uitdrukkelijk gevraagd om hieraan mee te werken. Dat bleek een ontzettend leuke klus. Aan een grote tafel of achter de pc bij drukkerij de Marge, gebogen over, puzzelend aan, orde scheppend in de talloze beschikbare verhalen en bergen foto’s. Veel van de teksten uit het boek zijn van zijn hand. Ik heb speciale herinneringen aan hoe wij daar uren samen doorbrachten, met de gedeelde drive er iets moois van te maken. Het versterkte onze band. Aan die band hoefden weinig woorden gegeven te worden, maar die was heel goed voelbaar.
Wij zijn dankbaar voor wat wij met Jan hebben mogen meemaken, en voor zijn goede zorgen. Bij zijn afscheid als voorzitter vorig voorjaar heb ik Jan aangeduid als Janus Arenicolanus, als de pater familias van onze vereniging. Nog geen jaar geleden kreeg Jan te horen dat hij ongeneeslijk ziek was. Tot op het laatst is hij zeer betrokken geweest. Op het 55-jarig lustrum, in de kas bij de Biotoop, nog maar een paar weken geleden, was hij lang in ons midden.
Zolang zijn we samen opgelopen. Nooit meer zullen we Jan, met zijn lange kniekousen, zijn lichtelijk voorovergebogen tred en zijn karakteristieke silhouet afgetekend zien tegen de horizon. Maar zo lang wij het wad op gaan, zolang de zeeën doorwaadbaar zijn, nemen wij Jan met ons mee het wad op.
Mede namens het bestuur, Stephan de Valk (voorzitter)
MARIA VADOSA SUNT